Het ontbijt is bij de kamerprijs inbegrepen en is deze keer eens à la carte. Kunnen we eindelijk eens de eggs benedict nemen, want bij de ontbijtbuffetten is dat er nooit bij.
Het heeft vannacht trouwens nét niet gevroren, maar het is nog steeds erg fris wanneer we - na het uitchecken - om 10:55 aan een wandeling beginnen. De auto kan blijven staan op de parking van het hotel.
De hoofdstraat staat vol met kraampjes waar - voornamelijk - schilders hun kunstwerken presenteren. Afgelopen week stond hier in het teken van de schilderkunst met een kunstmarkt aan de kerk, en dit is het afsluitingsweekend.
Onze wandeling brengt ons naar Boisé du Quai, een bos(je) langs de St.-Lawrencebaai. Hier wandelen we een stuk langs het strand en door het bos tot aan een oud scheepswrak. Via een andere weg maken we de cirkel rond. Prachtige wandeling van een kleine 7 km.
Het is heerlijk weer - zo goed als onbewolkt - en al snel werd één van de 2 jassen uitgetrokken.
Eens terug in de stad is het tijd om een kleinigheid te eten en dat doen we in Café Aromes et Saveur. Om in het café te geraken dien je eerst door een snoepwinkeltje te lopen. Heel de winkel is volgepropt met zoetigheden, maar we weten ons te beheersen en lopen zonder iets te kopen naar het café waar het aanschuiven is tot aan de kassa. Hier kun je de bestelling doorgeven en dan mag je weer aanschuiven om het af te halen.
We laten het ons smaken en om 13:50 laten we B-S-P voor wat het is. Québec ligt op een goede 88 km voor ons en we hoeven de Route 138 maar te volgen.
Het eerste stuk loopt door bergachtig gebied en we gaan al snel van 0m naar 740m hoogte. 's Winters wordt hier geskied. Nu wordt er vooral veel met quad gereden vermoeden we, want we worden steeds ingehaald door grote pick-ups met daarop zo'n vierwieler.
We cruisen rustig verder en genieten ondertussen van het gekleurde landschap. Zo'n 45km vóór Québec zien we vanop een heuveltop de skyline van de stad opdoemen. Natuurlijk weer nergens een stopplaats te bespeuren om dat op een SD-kaartje vast te leggen. Dat was in West-Canada toch allemaal beter geregeld.
Beneden aan de heuvel staat een wegwijzer naar de Canyon Ste.-Anne en we besluiten deze met een bezoekje te vereren. Het is 15:00 wanneer we ons toegangsticket kopen en we aan onze tweede wandeling van de dag beginnen. Blijkbaar is dit een toeristische trekpleister en als je 'toerist' zegt duiken onze luidruchtige vrienden uit het Oosten natuurlijk ook weer op. Ze zijn er niet 'en masse', maar laten zich wel weer duidelijk opmerken.
De wandeling bestaat over een lus met twee hangbruggen over de canyon en kan aan de tweede brug worden uitgebreid met een trappenparcours. 187 treden naar beneden, opnieuw over een 3° hangbrug en dezelfde 187 treden terug naar boven. Door de nodige fotostops hebben we op de kop 1 uur nodig om terug aan te komen waar we vertrokken zijn.
Het is nu nog een dikke 20km tot aan de Chute-Montmorceny die worden verkocht als 'de waterval die hoger is dan de Niagarawaterval'.
Madame GPS leidt ons echter weer een weg op die is afgesloten wegens... wegenwerken (of wat anders?). Dan maar gewoon doorrijden naar Quebec en zie daar, de volgende afslag leidt ons dan toch naar de waterval waar we om 16:45 aankomen.
Deze mag dan wel hoger zijn dan de Niagara, ze is in ieder geval stukken smaller. Je kunt hier met een kabelbaan naar boven waar je vanaf een hangbrug zicht hebt op de bovenkant van de waterval.
Óf je kan via trappen de heuvel tegenover de waterval beklimmen en vanaf 3 uitkijkpunten de waterval langs de voorkant bekijken.
We kiezen voor de trappen. We hebben ze niet geteld, maar het zijn er een pak meer dan de 187 van een uur geleden. Eens boven kun je via een tweede brug naar de grote hangbrug wandelen en zo verder naar het 'bergstation' van de kabelbaan (het wordt ingewikkeld he).
Om onze knieën wat te sparen besluiten we dit te doen ipv via dezelfde weg de trappen af te dalen.
Om 18:00 staan we weer beneden - kabelbaan stelt 2 keer niks voor (behave de prijs voor die 3 minuten) - en kunnen we aan de laatste kilometers naar het hotel beginnen.
Niettegenstaande we rond hetzelfde uur als vorige in Montréal via de snelweg de stad inrijden, is het hier véél rustiger en op één missing na weet 'Madame' ons op onze bestemming te brengen.
Het inchecken neemt een tijdje in beslag en na ons opgefrist te hebben (en deze epistel geschreven te hebben) kunnen we om 20:15 op zoek naar een restaurant om de innerlijke mens te versterken.
Aanvankelijk willen we in het hotel eten, maar daar moeten we minstens 3 kwartier wachten, dus gaan we in de stad op zoek.
We weten al dat we twee straten verder moeten zijn en Tripadvisor brengt ons naar 'Les Sales Gosses'. Nr. 8 van de 1477 restaurants in Québec. En die plaats hebben ze verdiend. Fijne atmosfeer, top bediening en heerlijk eten.
En zo wordt het 23:00 eer we terug op de kamer zijn.
Een kamer die, net als bed en badkamer trouwens, eens zo groot is als die van afgelopen nacht.
Morgen is een speciale dag die we in de stad zullen door brengen ;)
Vandaag zowat heel de dag zon gehad bij gemiddeld 13° (16° in de stad) en een goeie 103 km gereden.
