Nog eer we Le Bohème verlaten, kijk ik naar de app 'Northern Eye Aurora' (of wat hadden jullie gedacht?) en schrik me een bultje: "Probability: 12% in Tadoussac". Hier had ik dus heimelijk op gehoopt!
De laatste weken thuis had ik al iedere nacht dat ik de gelegenheid had de app geraadpleegd en had al enkele keren gezien dat het noorderlicht in deze omgeving zichtbaar was. We zitten hier nl. zuidelijker dan thuis, maar het heeft blijkbaar te maken met de magnetische breedtegraad. De uitleg hierover vindt je hier: https://www.poollicht.be/nl/help/de-lage-gemiddelde-en-hoge-breedtegraad
Het vervolg kunnen jullie al raden. Snel afrekenen, naar de kamer om de Nikon en statief op te halen en naar buiten, want ja, de wind heeft het wolken grotendeels opgeruimd.
In de stad zelf is de lichtvervuiling natuurlijk grote spelbreker en dus rijden we naar de grote weg. In principe zijn de wegen hier onverlicht en op de heenweg was daar heel weinig verkeer.
Eerste misrekening: de eerste kilometers baadt de weg in het licht. Dus wordt een heel eind doorgereden tot er geen verlichting meer is. Veilig plekje zoeken, statief opstellen en klikken maar.
Tweede misrekening: hier gaat geen minuut voorbij of er passeert een vrachtwagen met grootlicht!
Na 10 minuten houden we het voor bekeken en rijden terug, op zoek naar een zijweg. En die vinden we nog voor we in de lichtzee terecht komen. Mogen we normaal niet inrijden, maar wie zou dat nu om 22:00 komen controleren?
Na een 500m loopt de weg dood op privéterrein en dus stellen we hier ons statief op. Met het blote oog is niets te zien, maar de camera registreert een zwakke groene gloed. Alleen ligt er een heuvel in de weg om de lage horizon te zien. En dus breken we hier na een klein half uur ook maar weer op.
Ik herinner me iets gelezen te hebben over 'Les Dunes', een duinenlandschap op een heuvel aan de andere kant van Tadoussac. Dus wordt dat onze volgende bestemming.
En hier vinden we de perfecte locatie: geen heuvels of bomen in de weg en al bij het uitstappen, wanneer de ogen nog niet gewend zijn aan het donker, zie ik al de magische verlichting.
Je kunt/mag het niet vergelijken met wat we afgelopen winter in Noorwegen hebben gezien, maar het is toch weer betoverend.
Na een dik half uur zakt de motivatie bij Annette stilletjes weg, maar ik heb de autosleutels....
En maar goed ook, want rond 23:30 wordt het licht opeens veel helderder, er vormt zich een boog en het lijkt wel alsof er golven op ons afkomen, zo beweeglijk is het. Tegelijkertijd worden de rukwinden ook steeds feller en Annette begint zich zorgen te maken dat achter ons wel eens een (stuk) boom op de auto kan vallen. Ik maak mij meer zorgen dat het statief kan omwaaien :D
We genieten nog een half uur met volle teugen maar dan wordt het toch tijd om terug naar het hotel te rijden, morgen is nog een dag en het zal sowieso moeilijk zijn om onmiddellijk in slaap te vallen.
De vooruitzichten voor komende nacht zijn trouwens ook niet slecht ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten