23/9/2017: Maaseik - Montreal

Het voordeel van een 'korte' vlucht naar de andere kant van de oceaan is dat je wat later op de middag vertrekt en dus ook niet in alle vroegte al op pad moet. We kunnen dus op een normaal uur opstaan en ons rustig klaar maken voor de trip naar Schiphol.
We hebben nog even getwijfeld of we nog eens met de trein zouden gaan, maar het gesleep met de koffers heeft ons toch naar de auto doen grijpen. 

Parking is gereserveerd in Roelofsarendveen waar we om 12:30 worden verwacht. Om 10:20 trekken we thuis de deur achter ons dicht en begint deze vakantie echt.

Ondanks de mist verloopt alles vlotjes en bij Eindhoven komt zelfs de zon tevoorschijn. Net dan zetten onze voorgangers hun 4 pinkers op en staan we zo goed als als stil. En na een paar 100 meter wordt dat 'zo goed als' 'helemaal'.  Niets beweegt nog en als na een minuut of vijf een ziekenwagen met toeters en bellen langs ons door vliegt, beginnen we steeds vaker naar de klok te kijken. Het zal toch niet waar zijn, op een zaterdag door de file je vlucht missen? Op de radio geven ze ondertussen een wachttijd van meer dan een half uur door, maar na een kwartiertje komt de slang auto's weer langzaam in beweging. Alles wordt op de pechstrook geleid en uiteindelijk lopen we een kleine 25 minuten vertraging op. 

We zijn nog maar net terug op gang of de navigatie geeft echter de volgende vertraging voorbij Den Bosch aan, maar die kunnen we grotendeels omzeilen via de parallelweg. Via de A12 en N11 komen we uiteindelijk om 12:35 bij de parkeergarage, dus nog netjes op tijd.

De heer aan de balie, al heel wat jaren boven de pensioengerechtigde leeftijd,  neemt ruim zijn tijd om de sleutels in ontvangst te nemen en uitleg te verschaffen over de te volgen procedure bij terugkomst. Maar goed, een kwartiertje later worden we de snelweg opgereden voor het laatste stukje tot de luchthaven.

Nu is het bijna routine: instapkaart + paspoort laten zien, koffers zelf inchecken (lukt deze keer perfect zonder tien minuten aan het label te peuteren), doorlopen naar de security check (toch weer een extra fouille) en dan is het nog maar 13:35. Bijna 1,5 uur vrije tijd tot het boarden begint.

Omdat we beiden toch wel wat honger hebben springen we effe bij de MD binnen, kwestie van alvast in de stemming te komen 😄

Het boarden begint mooi op tijd met het tonen van ons paspoort en instapkaart. 10 meter verder mogen we... ons paspoort en instapkaart eens tonen waarna we met de bus tot aan vliegtuig worden gebracht waar we... jawel, onze instapkaart mogen tonen. Mocht er nog iemand aan twijfelen: onze paspoorten en instapkaarten werden gecontroleerd eer we aan boord waren. 

Om stipt 15:45 vertrekken we naar de startbaan waar we achter in het rijtje mogen aanschuiven (zelfs hier heb je dus file). Het is 16u wanneer we het contact met de aardbol verliezen.

De vlucht zelf verloopt uitermate rustig en 1 maaltijd, enkele snacks, 2 films en 1 documentaire later landen we om 16:50 lokale tijd (bij jullie 22:50) op Pierre Trudeau Airport in Montreal. Het is hier stralend weer en... 28°C!

Nadat we een stempel in ons paspoort hebben gekregen (niet zonder eerst de gebruikelijke vragen te hebben beantwoord - spontaan in het Frans!) kunnen we de koffers van de band halen en doorlopen naar de kantoren van Hertz om de auto af te halen. Het is een Jeep Renegate geworden. Koffer is te klein voor onze bagage, maar met de achterbank neergeklapt lukt het wel (hoeven we ons ook niet verplicht te voelen om lifters mee te nemen).

Geloof het of niet, maar om 18:15 - nog geen 1,5 uur na landing - rijden we de snelweg op richting binnenstad Montreal waar ons hotel ligt. Geen 5 minuten later staan we... in de file! En het is langer aanschuiven dan dat we in de 3 andere canadavakanties bijeen hebben aangeschoven! Oorzaak zijn wegenwerken. We zijn nog maar net voorbij die werken of we stuiten op,  jawel: wegenwerken. 

En dan begint de miserie. Onze Jeep heeft een ingebouwde navigatie en 'madame gps' raakt de kluts helemaal kwijt. Ze zegt 'left' maar toont een pijl naar rechts, begint steeds weer te herberekenen en laat ons uiteindelijk rondjes draaien. Het is intussen donker geworden en ik bots bijna letterlijk op een nieuw probleem: ik heb de neiging om, zoals thuis, bij rood licht tot aan de paal met lichten te rijden. Probleem is echter dat die hier aan de overkant van het kruispunt staat... Het is nog net goed gegaan.

Om een heel lang verhaal kort te maken: na een tijdje heb ik madame gewoon genegeerd en dat bleek, zoals vaak het geval is met madammen, de beste oplossing. Na een tijdje wordt de afstand tot het hotel steeds korter en om 19:50 stoppen we op de plaats van bestemming. Anderhalf uur (!) over wat in feite maar 16 km hadden moeten zijn, ware het niet dat Montreal één grote bouwwerf is.

Ik had me al verheugd om de auto in de garage van het hotel te rijden, maar dat was buiten de receptioniste gerekend. Zij beweerde doodleuk dat er geen plaats meer was voor huurauto's (blijkbaar wel als je met eigen auto komt) en we mogen dus naar een openbare parkeergarage rijden. 

Na weer wat zoekwerk lukt ons dit uiteindelijk (trouwens aan de helft van de prijs van de hotelgarage - $10/24u) en kunnen we op zoek naar wat eten. We belanden in de levendige Rue Sainte Catherine. Over de hele lengte van de straat zijn koorden met gekleurde balletjes gespannen die, naarmate je door de straat loopt, steeds van kleur veranderen; roze, rood, oranje, geel, paars, blauw, groen, enfin, alle kleuren van de regenboog, en nu wordt ons duidelijk waarom de bijnaam "Gay Village" is 😍.

Tegen 22:15 zijn we terug in het hotel, wat eigenlijk zonde is want het is nog altijd een graad of 24 en overal heerst een gezellige drukte en wordt muziek gemaakt. Maar ons lampje is zo goed als uit en we hebben nog 3 weken voor de boeg....