We doen het rustig aan tijdens het al weer (veel te) uitgebreide ontbijt. Daarna wordt het extra blogbericht nog gemaakt en zo is het al snel 11:00 eer we weer op gang zijn.
We rijden terug naar 'Les Dunes' en verbazen ons over hoe het hier bij daglicht uitziet. Iets verder dan waar we gisterenavond hebben gestaan ligt een grote parkeerplaats met uitzicht over de baai.
We waaien hier bijna uit onze schoenen, maar proberen toch een wandeling te maken. Proberen, want na een halve kilometer zijn we al zoveel splitsingen van het zandpad tegengekomen dat we niet meer weten welke kant we het beste kiezen. Aan de sporen in het zand te zien zitten we hier op een soort quad-parcours. We besluiten dan ook om terug te keren en een tocht met de auto te maken.
Na enkele kilometer over een gravelweg te zijn gereden valt mijn oog op de benzinemeter; hoog tijd om bij te tanken en dat kan bij ons weten enkel in Tadoussac. Gelukkig blijkt mijn vermoeden dat de gravelweg op de hoofdweg uitkomt bewaarheid en we geraken tot aan de enige benzinepomp die het dorp rijk is. $1,22 voor een litertje naft, 10% duurder dan gisteren.
Na het tanken gooien we onze plannen om en parkeren vlak bij de veerboot. Om 12:20 nemen we het veer te voet (dat overigens voor iedereen gratis is) en hopen zo tijdens de overtocht nog wat beluga's te zien.
Al snel wordt duidelijk dat dit een onmogelijke opgave is want het water is bezaaid met witte schuimkoppen door de harde wind. Probeer daar maar eens een witte belugarug tussen op te merken.
Eens aan de overkant is het een kilometertje bergop wandelen tot aan Pointe Noir, een educatief uitkijkplatform van Parcs Canada. Normaal moet je hier toegang betalen, maar vanwege de 150ste verjaardag van Canada zijn alle Nationale Parken dit jaar gratis.
Het educatieve slaan we deze keer over en we beperken ons tot het turen over de fjord en de baai, maar ook hier weer niks te zien van walvissen. De zodiacs en boot van de walvisexcursies varen wel gewoon uit, maar we vrezen dat de passagiers er aan zijn voor de moeite (en geld).
Na een tijdje houden we het voor gezien en wandelen we, nu bergaf maar met stevige tegenwind, terug naar het veer. De tien minuten durende overtocht levert zoals verwacht weer niks op en om 14:00 staan we terug bij de auto.
Er vertrekt hier een stevige wandeling van een kilometer op zes, maar geen van beiden zijn we gemotiveerd en dus besluiten we een stukje van de Route de Baleins te rijden. Deze loopt langs de baai en onderweg liggen geregeld dorpjes en 'Centres d'interprétation' van Parcs Canada.
Na een half uur stoppen we in Les Bergeronnes voor een tas koffie en een grote muffin. Hier vertrekken ook walvisexcursies, maar zo te zien heerst er maar weinig bedrijvigheid. Op de parking staan maar een paar auto's waaronder een unieke Citroën
met Zwitserse nummerplaat. Het autootje is bijna zo oud als ikzelf en heeft, aan de stickers te zien, zowat de helft van de wereld gezien. Zijn reizigers zitten aan een picknicktafel te schrijven alsof hun leven er van afhangt.
Een uurtje later stoppen we aan Cap de Bon Desir, opnieuw een Nationaal Parc. Niettegenstaande de toegang gratis is, krijgen we toch een parkpas en de waarschuwing dat we ten laatste om 17:00 van de parking moeten zijn omdat deze dan onverbiddelijk gesloten wordt. We hebben dus iets meer dan een uur om naar de waterkant te wandelen waar we worden opgewacht door een ranger en nog wat andere bezoekers. Iedereen heeft óf een verrekijker, óf een camera in de hand en staat te staren naar het water.
We komen nog maar net aan of we zien hier onze eerste minke whale oftewel dwergvinvis naar lucht happen. Er zullen nog verschillende volgen. Ik voel me nu toch wel wat schuldig dat ik daar vorig jaar in IJsland en dit jaar in Noorwegen van gesmuld heb.
Hoewel de wind nog steeds krachtig waait zijn er hier veel minder schuimkoppen op het water. De walvissen komen soms tot op goed 100 à 200 meter van de kant boven water, veel dichter bij dus dan de boten mogen naderen. Er komen nog wat bruinvissen en een paar zeehonden voorbij in de verte, maar beluga's krijgen we niet meer te zien.
Hoewel het vandaag warmer is dan gisteren (zo'n 13°) voelt het door de wind een stuk kouder aan en wanneer de ranger iedereen er aan herinnert dat de parking vóór 17:00 leeg dient te zijn, zijn we blij dat we voor onszelf een excuus hebben om terug naar de auto te lopen.
We rijden nog een stukje verder tot Les Escoumins, maar veel valt daar ook niet te beleven.
Na een korte fotostop aan een meertje met watervliegtuig stoppen we om 17:30 in de haven van Tadoussac. We hopen nog steeds om wat beluga's te zien en tegen beter weten in wandelen we tot op het uitkijkpunt. Behalve een gans en een mooie lucht valt er echter niets te zien.
En dan is het tijd om de koffer al klaar te maken voor morgen, want dan reizen we door naar Baie Saint Jean.
Blog bijwerken, eten gaan en daarna hadden we weer op noorderlichtjacht willen gaan, want dit wordt waarschijnlijk de laatste mogelijkheid om het groene licht te bewonderen.
De natuur beslist er echter anders over; het licht blijft vanavond nog noordelijker. Volgens verschillende apps is de kans op groen licht in Tadoussac... 0%. Dat houdt zelfs mij tegen om nog naar buiten te gaan.
Vandaag is het een afwisseling geweest van bewolkte en onbewolkte periodes met één contante: de zeer krachtige wind die de 13°C veel kouder deed aanvoelen.
Op de kop 100 km gereden vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten