26-09-2017: St.-Alexis-de-Monts -> Tadoussac

Gisterenavond na het eten als een blok in slaap gevallen. Blijkbaar toch wat last van de jetlag.

Vandaag verhuizen we naar Tadoussac gelegen aan de St.-Lawrencebaai.
We hebben besloten om via de toeristische route 155 te rijden. Een heel stuk om, maar vrijdag zakken we weer af richting Québec en dat betekent dat we dan toch langs de baai rijden, wat nu de kortste weg zou zijn.

Na het ontbijt maken we buiten nog snel wat foto's van de omgeving rond de auberge en dan kunnen de koffers in de auto geperst worden.

Het is uiteindelijk weer 09:45 wanneer we de brede oprijlaan afrijden. Later dan gewild, maar het moeilijk op gang komen 's morgens zullen we wel de rest van ons leven moeten ondergaan.

Het eerste stuk is hetzelfde als eergisteren toen we hier aankwamen maar na een kilometer of 25 wordt alles nieuw.

Net voor we route 155 oprijden gooien we de tank een eerste keer vol. Geen slecht idee zal later blijken want we zien de benzine nergens meer zo goedkoop op het verdere traject: $1,09 of omgerekend zo'n €0,75! Of hoe we in Europa bestolen worden...

Route 155 blijkt een rustige weg te zijn en langzaam aan krijgen we toch het Canada-gevoel te pakken. Bijlange na niet zo ruw en machtig als het westen, maar toch.

De eerste 80km (ruw geschat) lopen langs de brede Rivière de Maurice - heel veel rivieren hebben hier trouwens voornamen - die door het gelijknamige Parc National loopt. Langs weerszijden van de rivier is het heuvelachtig met overwegend loofbossen. Het valt op dat de verkleuring erg ongelijkmatig is. Soms kilometers lang bijna geen verkleuring, dan weer wel. We stoppen in elk geval al effe voor een fotosessie.

Wanneer de weg van de rivier afbuigt worden de heuvels al wat hoger en bestaat de begroeiing hoofdzakelijk uit naaldbomen. Het is hier een aaneenschakeling van rivieren, meren in alle groottes en na een tijdje zijn we de tel kwijt.

Bij vertrek uit St Alexis hadden we een stralend blauwe lucht en was het al weer 28°C. Tegen 12:00 is het zwaarbewolkt maar wel nog altijd 26°.

De 155 eindigt in de buurt van het Lac St.-Jean en wanneer we daar om 14:10 een uitkijkpunt/rustplaats zien besluiten we dat het hoog tijd is voor onze eerste picknick van deze vakantie. Het uitzicht over het grote meer is hier geweldig en aan de hemel vormen zich bijzondere wolkenformaties, net golven.

Om 14:45 wordt de reis verdergezet en het landschap verandert weer volledig. Bij momenten denken we dat we thuis over een rijksweg rijden, alleen mag je hier wél nog 90 km/u rijden en staat er niet om de twee kilometer een flitspaal. Voor de rest: vrijwel vlak met geregeld een dorp/stadje en veel velden. De mestgeur krijgen we er gratis en voor niets bij.

Na zo'n 50 km naderen we Saguenay een agglomeratie met een goede 147.000 inwoners. Eens we bij de grootste deelgemeente (Chicoutimi - 60.000 inw.) zijn, hebben we een déja-vue: de brede weg met 2X3 rijstroken en aan weerszijden niets dan winkels en bedrijven doet ons onmiddellijk aan Vernon denken, een stad waar we 6 jaar geleden tijdens onze eerste Canadareis geslapen hebben. 

Ook het verkeer is vergelijkbaar en dus druk. Ondanks de wegenwerken weet 'madame GPS' ons hier vlot door te loodsen. À

propos wegenwerken: ook hierbij zijn we de tel kwijtgeraakt, zoveel wordt er aan de weg gewerkt.

Eens voorbij de stad houden we weer een korte pitstop op een mooi aangelegde parking langs de rivier Saguenay.

Om 16:10 beginnen we dan aan de laatste 110 km. Tegen alle verwachting in is dit het mooiste stuk van de hele tocht. Al snel gaat het serieus omhoog tegen wat we nu bergen ipv heuvels kunnen noemen. Vergelijk het zowat met het Zwarte Woud. De begroeiing is een mix van loof- en naaldwouden en dus is er weer wat meer kleur. Net als op de 155 hebben we vaak kilometers lang de weg voor ons alleen. Cruisecontrol op 90 en genieten dus.

Nóg een groot verschilmet West-Canada: nog niks van wild gezien. Het enige wild dat er te zien valt, zijn de elanden op de verkeersborden. Of toch, we hebben toen we stilstonden aan wegenwerken een wasbeer gezien. Maar die bewoog ook niet meer omdat er een paar auto's overheen gereden waren :(

De laatste kilometers van vandaag duiken we naar beneden naar ons einddoel Tadoussac. Het is intussen 17:45 geworden wanneer we voor de hoteldeur stoppen. Buitenkant van het reusachtige gebouw ziet er prachtig uit, binnenkant iets verouderd maar netjes.

Terwijl ik de auto ga parkeren heeft Annette al een piccolo versierd die de koffers op een kar zet en ons na het inchecken netjes naar onze kamer begeleidt. Ik wordt er ongemakkelijk van.

In tegenstelling tot het vorige verblijf hebben we hier enkel recht op een kamer zonder half pension. Dus al het eten van ontbijt tot diner moet extra betaald worden. Ontbijt moet zelfs gereserveerd worden. Ons eerste avondmaal nuttigen we ook maar hier, maar ik vrees dat het tevens het laatste avondmaal is geworden. Het was niet slecht, maar veel te duur voor wat je krijgt. Na het eten lopen we nog wat door het stadje en ontdekken dat er nog heel wat meer eetgelegenheden zijn en dankzij Tripadvisor weten we nu ook waar je waar voor je geld krijgt ;)

Bij aankomst hadden we nog een 'povere' 18° over en ik vrees dat we daar heel blij mee mogen zijn. Voor morgen staat regen en 12° op het menu... 'On verra' zeggen ze hier :)

Rond de 520 km gereden (moet morgen nakijken)