We nemen dus ruim onze tijd voor het ochtendritueel en het uitgebreide ontbijt in de grote 'maine lodge diningroom' waar we ons in Oostenrijk wanen. Het vrouwelijke personeel loopt zelfs in dirndl rond en één van hen - een gezette oudere dame - kon zo uit een film zijn weggelopen. In tegenstelling tot de dame die ons bedient (een echte stresskip) wandelt zij voortdurend neuriënd van tafel naar tafel. Als het niet onbeleefd zou zijn geweest, zouden we het gefilmd hebben. 😀
Om 11:00 checken we uit, lopen nog even door de Gift Shop en om 11:15 beginnen we in de regen aan de ca. 150km naar Lake Placid.
We zijn nog maar nauwelijks de Hwy 100 opgedraaid of we staan al weer stil. File! Een dik kwartier later en meer dan 2 km verder kennen we de oorzaak. Aan de rechterkant van de weg ligt de Cider Mill, volgens de boekjes iets dat je móet gezien hebben. Het is hier zo druk dat 2 man met de gekende bordjes 'Stop' en 'Slow' het verkeer moeten regelen. We besluiten wijselijk dat niets 'móet' en rijden vlug door.
Het is te zeggen, we rijden 500 meter door en staan terug in de file. Opnieuw hetzelfde liedje. Ik hoor even een sirene, dus we denken al aan een ongeval. Twintig minuten later naderen we inderdaad een politiewagen met zwaailichten. Maar die staat daar niet bij een ongeval, maar bij de in- en uitrit van Ben & Jerry's Icecreme Factory... Ook hier moet vanwege de drukte het verkeer geregeld worden.
Eén uur en een kwartier (75 minuten!) gedaan over 20 km, maar toch stoppen we nu wel en we vinden zelfs onmiddellijk een parkeerplaats. Het is inmiddels ook, op wat gedruppel na, droog. Maar drúk! Er worden hier rondleidingen door de fabriek gegeven, maar de volgende is pas om 14:10, gesteld dat je nu al een ticket vast hebt gekregen.
Buiten staat een rij van om en bij de 100 man aan te schuiven...
Al snel wordt het idee om een rondleiding te volgen aan de kant geschoven en gaan we op zoek naar een crèmeke. Blijken die 100 man in de rij te staan met hetzelfde idee. Er wordt blijkbaar vanuit 4 loketjes verkocht en net voor je daar bent, begint de rij te zigzaggen zoals in de Efteling. Naast dit afgebakend gedeelte is echter een opening en rechts daarvan liggen nog 2 loketten, waar telkens iemand bediend wordt. Het volk in de rij staat echter watertandend naar die 4 andere loketten te kijken en heeft totaal geen oog voor die 2 andere. Goed wetende dat we eigenlijk voorkruipen stapt Annette kordaat naar voor en 2 minuten later wandelen we weg met elk een lekkere crème in de hand 😁.
Intussen is er iemand van het personeel bij komen staan om de mensen op de 2 andere loketten te wijzen.
Wanneer we terug naar de auto wandelen kijken we hoofdschuddend toe hoe sommigen foto's blijven maken van drie zwart gevlekte (levende) koeien, het handelsmerk van B&J. Maar het kan nog gekker: ons oog valt op een kerkhof met boven de toegang het opschrift 'Flavour Graveyard'. Nu hebben ze me hier grafstenen gezet met daarop de namen van de smaken die niet meer gemaakt worden. Daarbij telkens het 'geboortejaar' en het 'overlijdensjaar'. 😱
Geen wonder dat Donald hier president kan worden...
We zijn nog geen 5 minuten terug op weg, of het begint te regenen. En serieus te regenen. Dus zit er niets anders op dan door te rijden tot aan de grens met de staat New York. Deze grens ligt midden in het Lake Champlain en dus dienen we in Charlotte de veerboot te nemen. We moeten een klein kwartiertje wachten en in die tussentijd wordt de regen iets minder intens en kan ik nog snel een paar foto's maken.
Tijdens de 20 minuten durende overtocht probeer ik hetzelfde nog eens te doen, maar dat bezorgt me letterlijk een nat pak.
Eens aan de overkant in Essex, laat ik de andere auto's passeren zodat wij als laatste op het gemak kunnen rijden zonder steeds iemand in ons gat te hebben hangen, want er is hier totaal geen verkeer, buiten dat wat van de boot komt.
Veel zien we echter niet van het landschap want de regen en laaghangende bewolking/mist beperken het zicht. Toch maken we, daar waar wel nog wat zicht is, nog een paar foto's van hetgeen wel zichtbaar is. En ondanks het grauwe weer en de vele regen blijven de bomen mooi om te zien.
Af en toe passeren we een gehucht of dorpje en om 16:00 stoppen we voor het Crown Plaza in Lake Placid. Dit ligt op een heuvel en voor zover we kunnen zien heeft het uitzicht op het meer en de bergen. We hopen stiekem dat we vanop onze kamer hetzelfde uitzicht hebben, maar wanneer we de gang inlopen en naar de kamernummers kijken weet ik al hoe laat het is.
We hebben dus een kamer aan de achterzijde en zich op een plat dak met een grote koepel en daarachter een muur. Tja, je kunt niet alles hebben, én regen én een mooi uitzicht 😆
We hebben ruim de tijd om uit te pakken, de blog bij te werken en daarna eens door het hotel te lopen. Weg gaan zit er met dit weer niet meer in.
We eten ons wat in het restaurant van het hotel en kruipen daarna eens vroeg onder de wol.
Oh ja, Het heeft zowat heel de dag geregend bij gemiddeld 18° en we hebben 173 km afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten