12-10-2017: Lake Placid - Montreal

Wanneer we om 07:30 de gordijnen opentrekken is er geen wolkje aan de lucht en is het water op het plat dak... bevroren. Temperatuur op de app: -1°C.

Na het - weer veel te zware - ontbijt bekijken we eerst nog eens langs welke weg het naar Montreal gaat en of er onderweg iets te zien is.

Blijkt dat het eerste stuk via dezelfde weg gaat als gisteren, dus langs de kloof.

Eer we daar echter langskomen, stoppen we al bij een trail, want ik heb echt behoefte aan een frisse neus en wat beweging zodat die ontbijtcalorieën verdwijnen. Het wordt een wandeling naar het Owen Pond (0.8 km), Cooperas Pond (2 km) en misschien nog het Winch Pond (3 km). Alle afstanden enkele richting, dus het zal er van af hangen hoe we opschieten.

Nadat we ons weer hebben ingeschreven, blijkt al vrij snel dat het moeilijk lopen is op het bospad dat bezaaid ligt met afgevallen bladeren die de stenen en wortels bedekken. Opletten dus om niet te struikelen en een snelheidsrecord gaan we hier weer niet breken. Beneden op de parking stond nog één auto en die mensen komen we tussen het eerste en tweede meertje tegen. Ze staan op de uitkijk bij een beverdam, maar behalve een vers half door geknabbelde boom, is er geen spoor van de bevers te bekennen. De dam zet wel een goede hectare land onder water en tussen het hoge gras kun je mooi de 'straten' zien die de bevers steeds gebruiken. De burcht torent in het midden uit het water op.

Iets verder komen we een nog grotere dam tegen en de waterplas is zeker drie keer groter. Alle bomen die onder water zijn komen te staan zijn verzopen en morsdood. Een bijzondere aanblik en eigenlijk straf wat zo'n beest allemaal kan aanrichten. Weer geen bever gezien, maar ja, daarvoor krijgen we nog genoeg kansen langs de Maas.

Er komt nu nog een steil stukje omhoog naar het tweede meer, waar we na 40 minuten en 2,2 km aan komen. We besluiten dan ook om niet meer door te lopen naar het derde.

Op de terugweg ontmoeten we nog een ouder, lokaal koppel waar we toch al snel bijna 10 minuten mee aan de praat geraken. Eerste, steeds terugkomende, vraag wanneer ze ons tegen elkaar horen praten: 'Are you Germans?' 😊. 'No, Belgians'. En ofwel wordt daar snel overheen gepraat, ofwel zijn ze al in 'Bruges' geweest. Deze keer was meneer bijna een jaar in Duitsland geweest 😁. Zij blijken ook grote fans van West-Canada te zijn en begrijpen ons volledig wanneer we dat toch indrukwekkender vinden dan het oosten.

Om 12:55 heeft Strava 4,5 kilometer geregistreerd en hebben wij ons weer uitgeschreven.

Het gaat nu verder richting Canada. Aan km 20 wordt alles weer nieuw voor ons. Het gaat nu nog een kilometer of 35 over gewone weg en geleidelijk aan laten we de bergen achter ons. Daarna volgt de snelweg die tot Montreal loopt. Het landschap doet na een tijd sterk aan Haspengouw denken, inclusief de vele boomgaarden. We nemen de laatste uitrit voor de Canadese grens, naar Rouses Point, gelegen langs het Lake Champlain dat we drie dagen geleden in de mist en regen zijn overgevaren. Dit meer is overigens 200 km lang en we zitten nu aan de 'bovenkant'.

Er is een haven, maar als je denkt dat we daar ook maar ergens een terrasje vinden....
Dus rijden we maar via de rijksweg door naar Canada dat slechts enkele kilometers verder ligt. En weer hebben we niemand voor ons staan. Wel opnieuw de vragen waar we wonen, wat het doel van onze reis is en hoe lang we hier al zijn. We hoeven echter niet uit te stappen en ons beroep interesseert hem ook niet. Met een stempel meer in onze paspoorten, maar zonder souvenir, mogen we al na enkele minuten verder rijden.

Het landschap is inmiddels zo vlak als een biljarttafel, begroeid met graan (dat ze nu oogsten) en mais.

Madame GPS hebben we vandaag op pensioen gestuurd en juffrouw Google Maps mag het overnemen. En dat gaat vrij goed op twee keer na, waar we ons toch nog een klein stukje verreden hebben. Maar dat lag aan iemand anders 😉

Om vier uur hebben we de cirkel rond gemaakt en stoppen we voor het hotel waar deze mooie, (bijna) drie weken durende, reis is begonnen.

Na het inchecken - de auto mag nu opeens wel in de garage van het hotel - hebben we nog wat tijd om de oude stad nog eens te bezoeken. Deze keer kennen we de weg en hebben we maar een dikke 10 minuten nodig om er te geraken. Na wat rondgedoold te hebben, proberen we opnieuw een bezoekje te brengen aan de basiliek. Het is 18u en er blijkt een hoop volk staan aan te schuiven om binnen te gaan. We moeten echter eerst nog een ticket kopen eer we mee mogen aanschuiven. En dat blijkt opeens $23 te kosten...

$23 (+- €15,5) om een kerk te bekijken? Dat is mij een beetje te veel van het goede. Wanneer we er na een paar minuten eindelijk achter zijn dat dit voor een speciale lichtshow in de basiliek is, en ons dat toch wel wat lijkt, zijn er geen tickets meer te krijgen voor de show van vandaag...

En dus wordt het bezoek zonder lichtshow maar weer eens uitgesteld tot morgen. Dan kost het 'maar' $6 (€4), wat eigenlijk nog een schande is, want ik dacht dat 'Gods huis' voor iedereen open stond?...

Waar we wel gratis binnen mogen (maar niet buiten), is 'Les 3 Brasseurs'. Een brouwerij(tje) met restaurant. Hun roots liggen in Lille, ze hebben afgelopen maand een 'Oktoberfestbier' gebrouwen, en 'Carbonade Flamand' noemen ze iets typisch Noord-Frans. Maar lekker was het wel. En hun eigen IPA-bier laat zich ook heel goed drinken.

Ik schreef gisteren dat het er eigenlijk zo goed als op zat, maar we hebben morgen nog bijna een dag te gaan. We moeten tegen 15:45 op de luchthaven zijn, dus kunnen we nog tot 15u het Parc Mont Royal bezoeken; een stuk natuur op een heuvel midden in deze miljoenenstad (-+ 1.700.000 inw. en tweede grootste stad van Canada).

Verslag van morgen zal ten vroegste zaterdag verschijnen (tenzij we veel te vroeg op de luchthaven zouden zijn)

Vandaag weer stralend weer gehad bij 17°. Morgen van hetzelfde laken een broek en naar het schijnt nemen we de zon mee naar huis 😉 .
De tank van de auto met 220 km bijna leeg gereden (en dat moet zo zijn).