Na het ontbijt moeten we eerst eens even het net raadplegen om te zien wat we vandaag kunnen doen. Het wordt om te starten een bezoek aan de High Falls Gorge, een kloof met 4 watervallen.
Wanneer we daar om 11:10 stoppen, is het een povere 10° en waait er een fris windje en dus worden verschillende lagen over elkaar aangetrokken.
Annette had al in sommige reviews gelezen dat men de toegangsprijs hoog vond, maar dat de kloof op zich de moeite waard is. In een café/souvernirwinkel mogen we bijna $25 neertellen, krijgen een papieren armbandje omgedaan en worden weer naar buiten gestuurd met de melding dat de 'nature trail' afgesloten is wegens werken. Eigenlijk krijgen we dus de helft voor de volle prijs.
Nadat we na 50m de Ausable River zijn overgestoken, gaat het via een pad naar de bovenkant van de eerste waterval. Vanaf hier gaat het via trappen en een soort stelling tegen de rotswand verder naar beneden. Er zijn telkens uitzichtplatformen en geregeld staan er informatieborden met uitleg over oa. het ontstaan van de zogenoemde 'pots', de beplanting, het soort gesteente (er ligt zelfs een van de oudste stenen ter wereld - 1,5 milj. jaar oud en van dezelfde soort als die die op de maan werd gevonden), enz...
Dus eigenlijk een soort leerpad en best wel interessant.
Eenmaal beneden aan de 4° waterval, gaat het via een brug naar de overkant en daar weer terug omhoog. Het klink misschien allemaal reusachtig, maar op een goed half uurtje ben je rond, incl fotostops en tijd om de uitleg te lezen. Het zijn in ieder geval de grootste watervallen die we dit jaar in Amerika gezien hebben, maar kleiner dan die van Québec.
De Ausable River is trouwens de forelrijkste rivier van de staat New York. Het water is donkerbruin gekleurd door het looizuur van de bladeren uit de omliggende bossen.
Om 11:55 zitten we weer in de auto en rijden we een paar kilometer verder naar de Whiteface Mountain Ski Arena, waar tijdens de olympische spelen het skigedeelte werd afgewerkt. Normaal kun je hier met de gondel naar boven. Normaal, want nu ligt het alles stil en is men de volledige accommodatie aan het renoveren. Er lopen nog een paar verdwaalde toeristen rond, maar voor de rest alleen werkvolk.
Dan maar een eind verder via de pas naar de top. Honderd meter voor het tolhuisje staat een bord 'Open May 2.' en ik denk nog 'dat zetten ze ook al vroeg'. Voor ons staat een gele pick-up stil achter de open slagboom. De bestuurder stapt uit, doet de slaboom dicht en op slot, en rijdt verder. Pas dus al voor de winterperiode gesloten.
Nu is goede raad duur. Net voor het tolhuis hebben we een afslag met de wegwijzer 'Franklin Falls'. Dan maken we er maar een dagje 'watervallen kijken' van. Het is hier extreem rustig rijden en uiteindelijk zien we over een afstand van goed 20 km max. 5 auto's rijden. We stoppen regelmatig om wat foto's te maken, want het landschap is een plaatje.
Oh ja, 'Franklin Falls'. Dat blijkt dus een gehuchtje van 4 huizen rond een boerderij te zijn met in de verste verte geen waterval te vinden 😂. Maar de weg er naar toe en verder door is echt de moeite om te rijden en we zijn er zelfs nog enkele spoken tegen gekomen. Hij heet trouwens de 'Franklin Falls Flow River Road'.
Madame GPS wordt wakker gemaakt en zij leidt ons nu terug naar Lake Placid. Vanaf het moment dat we terug internet hebben, zoeken we via de handige app 'All Trails' (gisteren pas ontdekt) een gemakkelijke wandeling in de buurt op.
Maar eerst worden onze hongerige magen gekalmeerd met onze eerste hamburger sinds we op Schiphol zijn vertrokken. Natuurlijk bij McDonalds.
Om 15:15 kunnen we dan aan onze wandeling beginnen. De 'Brewster Peninsula Nature Trails' aan het Lake Placid.
Even een wisjedatje: Het centrum van Lake Placid (de hoofdstraat met alle winkels en restaurants) ligt aan het Mirror Lake en Lake Placid ligt enkele kilometers verderop met enkel wat resorts op de oevers. Lake Placid (het meer) is trouwens veel groter - 8,8 km² en 19 km oever - dan het Mirror Lake en wordt gebruikt voor drinkwaterwinning (dat echter meer naar chloor dan water smaakt, eens het uit de kraan komt).
De Nature Trail bestaat uit 3 aparte trails die echter gecombineerd kunnen worden, hetgeen wij doen. Mooie wandeling door bos en een stukje langs het meer. Op de berg aan de andere kant van het meer, is trouwens goed te zien hoeveel bomen hier hun bladeren al verloren hebben.
Alles bij elkaar doen we 4,5 km. Halfweg begint het te druppelen, maar er vallen meer druppels naast dan op ons.
Inclusief een omweg naar de 'Outlet' (en nee, geen winkelcentrum, maar de uitloop van het meer die gevormd wordt door een dam(metje) én een rustmoment op een bank met uitzicht over het meer doen we er 1u45 over. Geen snelheid om hoog mee op te lopen, maar wel van genoten 😉. Én we hebben nog wat 'wild' op de foto gekregen: een Blue Jack Bird.
Het blijft straf dat we deze vakantie totaal niks van wild hebben gezien, behalve de eekhoorntjes en wat vogels (die trouwens ook vaak opvallend afwezig waren tijdens de boswandelingen).
Daarna gaat het terug richting hotel om ons wat op te frissen en dan weer naar de 'Smoke Signals' voor weer een veel te zwaar avondmaal.
In de tijd dat ik aan de blog werk pakt Annette al weer de koffers, want morgen gaat het richting eindstation Montréal. Nu zit het er echt bijna zo goed als op. De reis begint trouwens stillekesaan door te wegen en vandaag hebben we meer gegaapt dan de afgelopen weken bij elkaar. Maar eerst morgen en overmorgen nog.
En dan de weerwaarnemingen: Die 10° rond 11u was het warmste moment van de dag. Rond de middag is dat teruggevallen naar 7-8° en vanavond bleef daar maar 4° van over. Zon hebben we niet meer gezien na 11u en tussen 17 en 21u heeft het wat doorgeregend. Komende nacht worden vriestemperaturen verwacht.
Ons stukje Adirondackpark was 85 km lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten